Zum Loejelgucker

Komende vanaf wijnproducent Mélanie Pfister (waarover later meer) zochten we snel naar een leuk lunchadres in de omgeving. Bij toeval zijn we bij Zum Loejelgucker -ook wel Auberge de Traenheim genoemd- van de familie Fuchs beland. Niet gereserveerd natuurlijk. Het restaurant zat bomvol, terwijl er toch aardig wat zitplaatsen waren. Dat is meestal een goed teken. Gevraagd of we mochten wachten in de hal, en dat mocht. En daar hebben we geen spijt van gekregen.

Na een kwartiertje kwam er een tafel vrij in deze oude boerderij uit de 18^e eeuw. Ons begevend richting het restaurant passeerden we de keuken, waar de kok serieus oogde en de verse vruchtentaart ons al toelachte. Grappig als je via een interieur zo de jaren 50 in stapt. De wanden bekleed met houten panelen. Prettig geroezemoes. Ongecompliceerd en charmant.

Tja, de kaart. Dat is er zo een met klassieke specialiteiten van de streek waaruit het heel moeilijk kiezen is omdat alles lekker klinkt. Overmoedig hebben we uiteindelijk gekozen voor een ‘presskopf Loejelgucker’ (terrine van mager kopvlees in gelei) met vinaigrettesaus, een strudel van gekonfijt konijn met saliesaus, kaasknepfle (deegnoedels met kwark, gekookt en daarna kort gebakken) met uitjes en spekjes en salade, kwetsentaart en een kastanjedessert. Alles van superkwaliteit en dat tegen een zeer bescheiden prijs. Alleen al voor de kaasknepfle zouden we de reis naar de Elzas maken!

• 

• 

• 

Ook de wijnkaart klinkt als een klokje. Veel keuze en interessante wijnen uit de streek. Toch voor de Riesling Grand Cru Schlossberg van Domaine Weinbach gekozen na al het proefgeweld in de ochtend. Prachtig. En ook de prijzen op de wijnkaart zijn -naar Nederlandse begrippen- bescheiden.

Wel hebben we moeite, na een glas wijn nog steeds, om de naam van het restaurant uit te spreken. De betekenis hebben we even nagezocht en we vinden de volgende uitspraak van de chef op de site van het restaurant:

“Le Loejelgucker, c’est le vigneron qui regarde vers sa gourde pour bien diriger le vin vers sa bouche”, Claude Fuchs

Wat zoiets betekent als:

“Le Loejelgucker, dat is de wijnboer die naar zijn drinktonnetje kijkt om de wijn goed richting zijn mond te brengen”, Claude Fuchs